2016

(Καπως ετσι βλεπω το μελλον μας...)

 Εγω καθομαι σε ενα καφε στο συνταγμα-πρεπει να ειναι γυρω στο 2016,πρωι.Το καφε αυτο ειναι στον ψηλοτερο οροφο ενος βιβλιοπωλειου και εξω απο το τζαμι εχει μια υπεροχη θεα.Δεν ξερω βασικα αν ειμαι στην Αθηνα..Ισως δεν ειμαι στην Ελλαδα...Εχω πιει 2-3 refill καφε φιλτρου και τωρα απολαμβανω ενα φυσικο χυμο.Εχω μαζι το λαπτοπ μου,μια πελωρια τσαντα βιβλια και μια τσαντα ωμου.Δεν ξερω τι δουλεια κανω,αλλα σιγουρα κουβαλαω βιβλια,σημειωσεις,γραπτα-κατι παρεμφερες.Δεν ξερω που ημουν,παντως ειμαι εκθαμβωτικη!Δεν καπνιζω..αποπνεω μια σιγουρια και αισιοδοξια-δε χρειαζομαι υποκαταστατα πια.Τα μαλλια μου ειναι μακρυα και υγιη,τα ματια μου ρεμβωδη και το προσωπο μου καθαρο.Ελαχιστο μακιγιαζ και ανετα πλην θηλυκα ρουχα.Τα νυχια μου αψογα και φυσικα!Τα ρουχα μου γηινα και εκλεπτυσμενα.Ολα να θυμιζουν ανθρωπο ευτυχη και γεματο.Καλοζωισμενο,ακομπλεξαριστο

Εσυ με ταχεια κινηση να περνας την πορτα,καμια διασταυρωση στα βλεμματα μας.Εισαι ιδιος!Υγιης,σταθερος,σιγουρος.Το βημα σου οπως παντα αποπνεει αυτοπεποιθηση και λογικη.Το βλεμμα σου απροβληματιστο,πισω του δεν κρυβεται καμια σκεψη αυτη τη στιγμη παρα να παρεις ενα σαντουιτς στο χερι.Πως βρεθηκες στο βιβλιοπωλειο?Αυτο ειναι προφανως ατελεια στο μυθο,αλλα θα πω οτι μπηκες να βρεις ενα DVD πολεμικων τεχνων που δε βρηκες πουθενα.Φορας τζιν και σκουρο τζακετ.Αθλητικα παπουτσια φροντισμενα και επιμελημενα γενια.Περιμενεις στην ουρα που τωρα αρχιζει να σε εκνευριζει.Με το χερι στη μεση κοιτας με απλανες βλεμμα οπως παντα το κενο.Αναζητας λυση στην ορθοστασια σου-η πλατη σου ακομα σε πεθαινει- .Σηκωνεις τα ματια σου που ειναι ακομη το ιδιο εξωγηινα,τοσο εκθαμβωτικα και κοιτας τριγυρω μηπως καταφερεις να κατσεις ωστε να παραγγειλεις-δε θα κατσεις πολυ,αλλα δεν μπορεις αλλη ορθοστασια.Εισαι μονος σου παραδοξως.Παιρνεις καποιο τηλεφωνο,φωναζεις λιγο για να εκφρασεις το θυμο σου για την αργοπορια και προσκαλεις καποιον.Το κλεινεις και το βαζεις στην τσεπη.Βρισκεις σχεδον αμεσως τραπεζακι....Ενας-δυο τρεις χτυποι παραπανω στο πουκαμισο σου και ενα σχετικο αγχος.
-Ψψτ..(σιωπη)...Ε!..(χτυπημα στη πλατη)
-ΕΕ!με το ψιτ θα γυριζα?
-Α καλαααα,ποση ωρα εισαι εδω?
-Χα,εγω απο το πρωι,κανω λιγη δουλεια γιατι εχω καποιες ωρες κενο και εχει τρελη κινηση για να παω σπιτι,εσυ πως κ αποδω?
-Αα,μαλιστα.Ε τιποτα μωρε εψαχνα κατι στα dvd και τα λοιπα.Καλα τοση ωρα δε με εχεις δει?Εκει στεκομαι
-Ποτε θα σε εβλεπα για να σε δω και τωρα?(γελιο)
-Ε ναι,καποια πραγματα δεν αλλαζουν
-Ναι καποια πραγματα δεν αλλαζουν.Η δουλεια πως παει?Χαθηκες..
-Εγω?
-Ενταξει,χαθηκαμε
-Τελος παντων,θα κατσεις πολυ?
-Κανενα μισαωρο ακομη,εσυ θα κατσεις?
-Εεε,βασικα τωρα θα ρθει εε..βασικα εχει πολλη ουρα και ειπα να κατσω αλλα δεν ξερω μπορει να φυγω
-Κατσε παρεα μου αν θες
-Μαλλον θα φυγω ειμαι βιαστικος γιατι εχω υπηρεσια σε 2 ωρες

Καποια χαιρεταει για ωρα απο μακρυα αλλα δε διακρινω γνωστο προσωπο,σου κανω νοημα να κοιταξεις πισω σου,κανεις να φυγεις..
-Ελα,μην κρυβεσαι,ας την δω,δε βλαπτει
-Ελα μου τι εγινε?[φιλι πεταχτο]πο φισκα ε?γεια σας(ποια ειναι η κοπελα?)
-[ξεροβηχας,κοκκινισμα]...εεε Τζενη απο δω η Μαργαριτα
-Ημασταν συμμαθητες,προσθετω εγω.Χαρηκα Τζενη.Καθιστε αν θελετε...
[...]
Εχει φτασει απογευμα...Εχω παει σπιτι με εναν κομπο,ενα παραπονο.Ακουω το κινητο.Χρονια ειχα να παρω μηνυμα απο σενα.Θα ηταν 4-5..''Συγνωμη ειλικρινα δεν το ηθελα αυτο,το καταλαβες φανταζομαι'' -''ναι ρε χαζε ολα κομπλε,κουκλα η τζενουλα να στε καλα''
[...]
Ηταν βραδυ και ο κομπος ηταν εκει,τα δακρυα μου επισης.Ενα ξεθαμμενο μενταγιον,ενα βιντεακι,2 βιντεακια,κατι φωτογραφιες παμπαλαιες,ενα ιστορικο ηλεκτρονικων μηνυματων...Ολα εκει,σαν να μην εφυγαν ποτε.Σαν να ηταν χθες.Λες και ο χρονος δεν εκανε τιποτα.το τηλεφωνο χτυπαει.Ειναι ο ετσι.Ποο..τον ξεχασα,πρωτη φορα θα ειναι?Καλα θα με χεσει και θα χει και δικιο.Πλενομαι και τσακα τσακα ετοιμαζομαι.Κατεβαινω κατω,μπαινω στον μπλε μου διαβολο και εξαφανιζομαι.Ευτυχως με περιμενε με ανοιχτες αγκαλιες,ειναι καλος μωρε.Καλος στα χαρτια-decent guy.Ο,τι θελουν οι γυναικες.Του διηγηθηκα τη μερα μου αλλα παρελειψα τη συναντηση μαζι σου.Οι ενοχες δεν με πλημμυριζαν.Εχω αλλαξει.Εχω μαθει να λεω και γω ψεματα.Ή τουλαχιστον να κρυβω που και που την αληθεια.Γυρισα 4 η ωρα,δεν κοιμηθηκα σ΄αυτον γιατι ειχα δουλεια το πρωι.Ξημερωματα σαββατου,ησουν στην πορτα μου.Τα ματια μου ανοιξαν,τσιμπηθηκα,κοιταξα γυρω γυρω και ησουν εκει.Ναι.Εσυ ησουν.
-Βρε που πας?
-Εδω,δεν εφυγα ποτε
-Αρη,σε παρακαλω τωρα
-Τι?ολα τα θυμαμαι
-Εχεις θρασος!Ναι!Να εισαι απων 4 χρονια και τωρα να λες ποτε δεν εφυγα?Ποιο παιδακι θα το πιστευε αυτο?εχω μεγαλωσει δεν πιστευς σε παραμυθια,τωρα φτιαχνω τα δικα μου.
-[εξερευνητικο,νοσταλγικο βλεμμα]
-Τι κοιτας?γιατι ποτε δεν μιλας?Δεν εμαθες τιποτα με τη ΤΖΕΝΗ?Ωραια γκομενα,αυτη που σου αξιζε εξαρχης.Μια θεογκομενα!Μπραβο!
-Ειναι το '16..
-ναι Και δεν ειμαστε πια παιδια...
-Εγω ομως τις υποσχεσεις μου τις κραταω,τα στοιχηματα πρεπει παντα να τα κερδιζω.Ετσι ητανε παντα,στα παιχνιδια εχανες..ε φαγανα?
-....[δακρυα]

...Συνεχισε εσυ









CAP OU PAS CAP?