Η Λυδα καθοταν μονη της στην παλια ξεσκισμενη πολυθρονα του υπογειου και συλλογιζοταν...Προνοουσε παντοτε να εξοικονομησει λιγο χρονο στο ξεχασμενο τους υπογειο για αυτο το σκοπο,που τιποτε δεν της απεδιδε παρα λυσεις ή μελαγχολια.Αν πετυχαινε η διαδικασια της τοτε εβγαινε εξω,ανεβαινε χαρουμενη τα σκαλια του εξοχικου και επιανε δουλεια!Κατι εκανε παντα με τα χερια της,σκουπιζε,ξεσκονιζε,εκανε γενικως αγγαρειες που σε καμια αλλη περιπτωση δε θα πραγματωνε.Αν παλι οι συλλογισμοι της την εφερναν σε αδιεξοδο,ενιωθε το κεφαλι της βαρυ,δυσκολευοταν να ανεβει τη σκαλα που της φαινοταν ατελειωτη και κινουσε οσο δυνατον λιγοτερο το κορμι της.Η κινηση θυμιζε ζωη της οποιας η Λυδα πια δεν ενιωθε άξια...Ναι!Ως εκει την εφερναν οι συλλογισμοι της!Στη ματαιοτητα..Κατα καιρους αυτη η καταληξη φανταζε μακρυνη,σχεδον αδιανοητη καθως ειχε φορες φορες τη δυνατοτητα να εφευρισκει ενα μαγικο μπαλακι απο νημα για να ασχολειται.Ωρες ωρες μαλιστα της απορροφουσε τοση ενεργεια που σχεδον ξεχνουσε να κατεβει στο υπογειο.Ηξερε ομως πολυ καλα πως δεν μπορουσε ολη της η ζωη να κυλα ετσι και κατεβαινε παλι στο υπογειο αναπληρωνοντας παντα οσο χρονο ειχε χασει σπαταλωντας τον στο μαλλινο κουβαρι..Ειχε μαλιστα εκτεθει πολυ με αυτο το κουβαρι,ειχε φτασει στο σημειο να υποσχεθει στο βωμο αυτης της προσκαιρης ευφοριας οτι δε θα ξανακατεβει ποτε στο υπογειο,πως για παντα θα υπαρχει ενα κουβαρακι να τη χαλαρωνει.Κι ομως,εβρισκε ελαττωματα στην ενασχοληση αυτη με τον καιρο.Αρχισε να τη θεωρει και αυτη -ή μονο αυτη- ματαια!Ηταν?Της ειχε μονοπωλησει τη ζωη για πολυυυ καιρο..Σε σταδιο που αρνιοταν να εφευρει αλλη ασχολια..Ωσπου μια μερα στο υπογειο τυχαια πηρε μαζι της ενα φιλο ης,ειχε ξεχαστει και τον κατεβασε ως κατω αντι να τον βγαλει στην πορτα..Αυτο δεν την απετρεψε ομως απο το να καθεται σιωπηλη.Συνειδητοποιησε βεβαια οτι ξεχνιοταν λιγο και παρεκλινε απο τον ειρμο των βαθεων στοχασμων της.Αρχικα σαστισε!Εγινε νευρικη και δυσκολευοταν να συνεχισει τη σκεψη της.Ωστοσο οσο περνουσε η ωρα απεκτησε τη δυνατοτητα να τα συνδυασει και τα δυο και καταλαβε τελικα πως της δινουν εμπνευση!Γινεται πιο εποικοδομητικος ο διαλογος με τον εαυτο της οταν την αποσπα καποιος,ή απλα συμμετεχει σιωπηλα στην περισυλλογη της..Αυτο καταλαβε η Λυδα και παντα ειχε μαζι της παρεα.
