Δεν ειστε ανθρωποι ρε..οπως λεει χαρακτηριστικα και καπως γραφικα ενας καθηγητης μας...Δεν ξερω ποσο το εχει φιλοσοφησει ή αν στο μυαλο του υπαρχει αυτο -ή και αυτο- που σκεφτηκα εγω,μεσα απο βιωματικες καταστασεις,τριβες και αδιεξοδα.Ανθρωπος στην ουσια του ειναι αυτος που θωρα ανω...Εμεις ομως σα να εχουμε παρερμηνευσει τον εξεχοντα πλην ταπεινο ρολο μας.Θωραμε ΑΠΟ πανω.Αλαζονια..προερχομενη ομως απο τις ψευτοφοβιες μας,τη δηθεν ανημπορια μας και και και..Αυτο μου ειναι εμενα αρκετο να το αποδειξει η μη εφαρμογη του τετριμμενου ''αγαπατε αλληλους ως εαυτον''.Εφαρμοζουμε μονο το αγαπατε αλληλους,(πως?),οχι το ως εαυτον.Παραειναι δυσκολο.Ειναι πολυ δυσκολο να απαρνηθεις καθε ιχνος ξενοφοβιας και απανθρωπιας σου,γιατι εισαι απανθρωπος και μισανθρωπος και εγωιστης υπανθρωπος οταν δε βοηθας αυτον που μπορεις να βοηθησεις.Αυστηρα και αμεταλκητα εισαι ιδιοτελης ως το μεδουλι,οταν σκεφτεσαι καθε δικαιολογια για να πραυνεις τις τυψεις σου (αν εχεις).Γιατι σκεφτεσαι νταξει μωρε τωρα..τα θελε και τα παθε και τ ατοιαυτα συναφηΑν κανεις ενα βημα να τον σωσεις τον χρηζοντα βοηθειας, το επομενο βημα δεν το πραγματωνεις.Αλλα και το πρωτο θα ηταν ανειλικρινες,διστακτικο χωρις πραγματικη ''αγαπη'' που λεμε.Το εκανες μαλλον για να νιωσεις καλα.Αλλα αφου δεν υπαρχει ανιδιοτελης πραξη,και εφοσον σε κανει να νιωθεις καλα η ευεργεσια του αλλοτροιου ηταν εντος των φυσικων οριων ειλικρινης η πραξη σου.Αλλα το δευτερο βημα γιατι δεν το εκανες?τι σκεφτηκες?οτι τελειωσε το καθηκον σου?τοτε δεν ειναι καν αυτο το επιτρεπτα ειλικρινες που μπορουσες να κανεις.Αφου η επιλογη μετραει,εσυ δεν επελεξες να τον σωσεις αλλα να αποφασισεις να τον σωσεις και η αποφαση σου δεν ελαβε χωρα.Ομως για να χειροτονηθεις ανθρωπος πρεπει να αναστειλεις εσυ τους ανασταλτικους παραγοντες που παρεκωλυσαν την πραξη σου,να αψηφησεις τα εμποδια.Και ας βραχεις,θα εχεις τουλαχιστον διατρανωσει την υπαρξη σου.Οταν κανεις πραγματα αληθινα και αποτελεσματικα χωρις να θες το στενα δικο σου καλο,γινεσαι ανθρωπος...Κοιτας ψηλα και μακρια,βλεπεις απο μακρια αυτους που δεν εκαναν καν το πρωτο βημα,που απο την πρωτη στιγμη δικαιολογησαν την αδιαφορια τους με διαφορα τεχνασματα.Δεν υπαρχουν δικαιολογιες,ακομα και οταν υπαρχουν ορνεα..Ωστοσο βρισκεις,γιατι δε σε νοιαζει να εισαι τοσο ανθρωπος οσο το να ΕΙΣΑΙ-ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.Ο ηρωας ειναι αυτος που δε θα βρει δικαιολογια,που θα κανει θησια,θα αψηφησει ωμα το νομο,τον παρανομο,τη φθορα..
