αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις, που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό?

Κι εγω μαλλον ετσι ειμαι..δεν ειμαι και ανοιχτο βιβλιο,ειμαι ενα ολιγοσελιδο εγχειριδιο χρησης που παραπεμπει σε καποιους τομους.Στο δινω αυτο σχετικα ευκολα,ξεφυλλισε το,μυρισε το,μαθε το απ'εξω..Δεν εχει σημασια.Αφου μενεις στην επιφανεια δεν με απασχολει αφου στην ουσια δεν με αγγιζεις.Αν καταφερεις να βρεις την ουσια μου ή,με εναν παραξενο τροπο να με κανεις να στην προσφερω,θα απαιτησω πολλα..Θα απαιτουσα πολλα.
Ειμαι σαν παιδακι φτωχο,χωρις παπουτσια στο χωματοδρομο της γειτονιας να παιζω με πανινες κουκλες και στραβοραμμενες μπαλες.Σαν αυτο ειμαι σκοτεινο.Δεν μπορεις να ξερεις τι κρυβει το αφηρημενο βλεμμα του γιατι ειναι μικρο ακομη.
Ειμαι σαν μια παλια πορνη που κρυβει τον εαυτο της μην τρομαξουν οι γυρω της και την κανουν περα,μια καλα εκπαιδευμενη υπηρετης του οχλου...παω με τα νερα σου.
Ειμαι οπως ενα τραυμα απο μαχη,μετα απο χρονια δεν ποναει μα οταν αλλαζει ο καιρος το νιωθεις...
Ωσπου θα βρεθει ο ευεργετης του παιδιου,ο σωτηρας της πορνης,η παντοτινη λιακαδα και θα γινει η ανατροπη.
τι να πω,σας περιμενω!