Μονο να ξερεις πως μου λειπεις και νοσταλγω τα παντα απο μας,Κυριολεκτικα πεταω απο το χερι το τηλεφωνο οταν παω να σε παρω.Ειναι αδικο...Αλλα με τις επιλογες του ζει ο καθενας.Δεν πειραζει σε συγχωρω..απο φοβο χασαμε.Κακος συμβουλος το συναισθημα.Αυτο καταλαβα..Μακαρι να μην το καταλαβεις ποτε.Να εισαι ευτυχισμενος...ξερεις οτι θα βλεπεις τον εαυτο σου αναμεσα σε αυτες τις γραμμες,το ειπα και το κανω.Τιποτα δεν τελειωσε,η ζωη σου μπορει να ειναι πιο γεματη απο ποτε,μα η δικη μου ειναι σιγουρα λειψή.Μετρα τους ανθρωπους γυρω σου...Μακαρι να λειπω,γιατι αν εχεις απαρτια κανεις λαθος.Ξαναμετρα.Καλη ζωη!
π.τ
