2016

(Καπως ετσι βλεπω το μελλον μας...)

 Εγω καθομαι σε ενα καφε στο συνταγμα-πρεπει να ειναι γυρω στο 2016,πρωι.Το καφε αυτο ειναι στον ψηλοτερο οροφο ενος βιβλιοπωλειου και εξω απο το τζαμι εχει μια υπεροχη θεα.Δεν ξερω βασικα αν ειμαι στην Αθηνα..Ισως δεν ειμαι στην Ελλαδα...Εχω πιει 2-3 refill καφε φιλτρου και τωρα απολαμβανω ενα φυσικο χυμο.Εχω μαζι το λαπτοπ μου,μια πελωρια τσαντα βιβλια και μια τσαντα ωμου.Δεν ξερω τι δουλεια κανω,αλλα σιγουρα κουβαλαω βιβλια,σημειωσεις,γραπτα-κατι παρεμφερες.Δεν ξερω που ημουν,παντως ειμαι εκθαμβωτικη!Δεν καπνιζω..αποπνεω μια σιγουρια και αισιοδοξια-δε χρειαζομαι υποκαταστατα πια.Τα μαλλια μου ειναι μακρυα και υγιη,τα ματια μου ρεμβωδη και το προσωπο μου καθαρο.Ελαχιστο μακιγιαζ και ανετα πλην θηλυκα ρουχα.Τα νυχια μου αψογα και φυσικα!Τα ρουχα μου γηινα και εκλεπτυσμενα.Ολα να θυμιζουν ανθρωπο ευτυχη και γεματο.Καλοζωισμενο,ακομπλεξαριστο

Εσυ με ταχεια κινηση να περνας την πορτα,καμια διασταυρωση στα βλεμματα μας.Εισαι ιδιος!Υγιης,σταθερος,σιγουρος.Το βημα σου οπως παντα αποπνεει αυτοπεποιθηση και λογικη.Το βλεμμα σου απροβληματιστο,πισω του δεν κρυβεται καμια σκεψη αυτη τη στιγμη παρα να παρεις ενα σαντουιτς στο χερι.Πως βρεθηκες στο βιβλιοπωλειο?Αυτο ειναι προφανως ατελεια στο μυθο,αλλα θα πω οτι μπηκες να βρεις ενα DVD πολεμικων τεχνων που δε βρηκες πουθενα.Φορας τζιν και σκουρο τζακετ.Αθλητικα παπουτσια φροντισμενα και επιμελημενα γενια.Περιμενεις στην ουρα που τωρα αρχιζει να σε εκνευριζει.Με το χερι στη μεση κοιτας με απλανες βλεμμα οπως παντα το κενο.Αναζητας λυση στην ορθοστασια σου-η πλατη σου ακομα σε πεθαινει- .Σηκωνεις τα ματια σου που ειναι ακομη το ιδιο εξωγηινα,τοσο εκθαμβωτικα και κοιτας τριγυρω μηπως καταφερεις να κατσεις ωστε να παραγγειλεις-δε θα κατσεις πολυ,αλλα δεν μπορεις αλλη ορθοστασια.Εισαι μονος σου παραδοξως.Παιρνεις καποιο τηλεφωνο,φωναζεις λιγο για να εκφρασεις το θυμο σου για την αργοπορια και προσκαλεις καποιον.Το κλεινεις και το βαζεις στην τσεπη.Βρισκεις σχεδον αμεσως τραπεζακι....Ενας-δυο τρεις χτυποι παραπανω στο πουκαμισο σου και ενα σχετικο αγχος.
-Ψψτ..(σιωπη)...Ε!..(χτυπημα στη πλατη)
-ΕΕ!με το ψιτ θα γυριζα?
-Α καλαααα,ποση ωρα εισαι εδω?
-Χα,εγω απο το πρωι,κανω λιγη δουλεια γιατι εχω καποιες ωρες κενο και εχει τρελη κινηση για να παω σπιτι,εσυ πως κ αποδω?
-Αα,μαλιστα.Ε τιποτα μωρε εψαχνα κατι στα dvd και τα λοιπα.Καλα τοση ωρα δε με εχεις δει?Εκει στεκομαι
-Ποτε θα σε εβλεπα για να σε δω και τωρα?(γελιο)
-Ε ναι,καποια πραγματα δεν αλλαζουν
-Ναι καποια πραγματα δεν αλλαζουν.Η δουλεια πως παει?Χαθηκες..
-Εγω?
-Ενταξει,χαθηκαμε
-Τελος παντων,θα κατσεις πολυ?
-Κανενα μισαωρο ακομη,εσυ θα κατσεις?
-Εεε,βασικα τωρα θα ρθει εε..βασικα εχει πολλη ουρα και ειπα να κατσω αλλα δεν ξερω μπορει να φυγω
-Κατσε παρεα μου αν θες
-Μαλλον θα φυγω ειμαι βιαστικος γιατι εχω υπηρεσια σε 2 ωρες

Καποια χαιρεταει για ωρα απο μακρυα αλλα δε διακρινω γνωστο προσωπο,σου κανω νοημα να κοιταξεις πισω σου,κανεις να φυγεις..
-Ελα,μην κρυβεσαι,ας την δω,δε βλαπτει
-Ελα μου τι εγινε?[φιλι πεταχτο]πο φισκα ε?γεια σας(ποια ειναι η κοπελα?)
-[ξεροβηχας,κοκκινισμα]...εεε Τζενη απο δω η Μαργαριτα
-Ημασταν συμμαθητες,προσθετω εγω.Χαρηκα Τζενη.Καθιστε αν θελετε...
[...]
Εχει φτασει απογευμα...Εχω παει σπιτι με εναν κομπο,ενα παραπονο.Ακουω το κινητο.Χρονια ειχα να παρω μηνυμα απο σενα.Θα ηταν 4-5..''Συγνωμη ειλικρινα δεν το ηθελα αυτο,το καταλαβες φανταζομαι'' -''ναι ρε χαζε ολα κομπλε,κουκλα η τζενουλα να στε καλα''
[...]
Ηταν βραδυ και ο κομπος ηταν εκει,τα δακρυα μου επισης.Ενα ξεθαμμενο μενταγιον,ενα βιντεακι,2 βιντεακια,κατι φωτογραφιες παμπαλαιες,ενα ιστορικο ηλεκτρονικων μηνυματων...Ολα εκει,σαν να μην εφυγαν ποτε.Σαν να ηταν χθες.Λες και ο χρονος δεν εκανε τιποτα.το τηλεφωνο χτυπαει.Ειναι ο ετσι.Ποο..τον ξεχασα,πρωτη φορα θα ειναι?Καλα θα με χεσει και θα χει και δικιο.Πλενομαι και τσακα τσακα ετοιμαζομαι.Κατεβαινω κατω,μπαινω στον μπλε μου διαβολο και εξαφανιζομαι.Ευτυχως με περιμενε με ανοιχτες αγκαλιες,ειναι καλος μωρε.Καλος στα χαρτια-decent guy.Ο,τι θελουν οι γυναικες.Του διηγηθηκα τη μερα μου αλλα παρελειψα τη συναντηση μαζι σου.Οι ενοχες δεν με πλημμυριζαν.Εχω αλλαξει.Εχω μαθει να λεω και γω ψεματα.Ή τουλαχιστον να κρυβω που και που την αληθεια.Γυρισα 4 η ωρα,δεν κοιμηθηκα σ΄αυτον γιατι ειχα δουλεια το πρωι.Ξημερωματα σαββατου,ησουν στην πορτα μου.Τα ματια μου ανοιξαν,τσιμπηθηκα,κοιταξα γυρω γυρω και ησουν εκει.Ναι.Εσυ ησουν.
-Βρε που πας?
-Εδω,δεν εφυγα ποτε
-Αρη,σε παρακαλω τωρα
-Τι?ολα τα θυμαμαι
-Εχεις θρασος!Ναι!Να εισαι απων 4 χρονια και τωρα να λες ποτε δεν εφυγα?Ποιο παιδακι θα το πιστευε αυτο?εχω μεγαλωσει δεν πιστευς σε παραμυθια,τωρα φτιαχνω τα δικα μου.
-[εξερευνητικο,νοσταλγικο βλεμμα]
-Τι κοιτας?γιατι ποτε δεν μιλας?Δεν εμαθες τιποτα με τη ΤΖΕΝΗ?Ωραια γκομενα,αυτη που σου αξιζε εξαρχης.Μια θεογκομενα!Μπραβο!
-Ειναι το '16..
-ναι Και δεν ειμαστε πια παιδια...
-Εγω ομως τις υποσχεσεις μου τις κραταω,τα στοιχηματα πρεπει παντα να τα κερδιζω.Ετσι ητανε παντα,στα παιχνιδια εχανες..ε φαγανα?
-....[δακρυα]

...Συνεχισε εσυ









CAP OU PAS CAP?

Το δασος με τις Πιτσιές!

Η φυση ειναι τελεια,καθε τι που δημιουργει,εχει μεσα του την ταση για ολοκληρωση.Ολα η φυση τα επλασε αρμονικα και συμμετρα λεει.Αλλα αυτο που ποτε δε θα της συγχωρησω ειναι που τα ωραια πραγματα τα εκανε απαγορευμενα!τα εκανε παχυντικα...Δηλαδη ωραια,η φυση μας δινει το λαδι και το αλατι,μας δινει και την πατατα.Ωραια,μας δινει και τα φασολια,αλλα γιατι να ειναι τοσο ωραιες οι τηγανιτες με λαδι πατατες και 10 κιλα αλατι απο πανω?Μην πω και τυρι?και γιατι να μην προτιμω τα φασολια που και καλο κανουν,και δεν παχαινουν για να μην πω οτι ειναι και πιο φθηνα!Γιατι το σκετο ρυζι να ειναι ανοστο και να θελω να του βαλω λιγο τυρακι,μια σαλτσουλα?Γατι οσο πιο νοστιμο ειναι το φαγητο,τοσο πιο ανθυγιεινο να γινεται?
Γιατι να βαριεμαι τους υπερ-δοτικους ανθρωπους και να κολλαω με τους μυστηριους,σκοτεινους οχαδερφιστες?Ε?Αντι να θελω να εκμεταλλευτω τα θρεπτικα συστατικα των μαλακών ανθρωπων,των ησυχων και ανιδιοτελων να βουταω με τα μουτρα σε οσους δεν ειναι ανοιχτα βιβλια?Η απαντηση ειναι βεβαια προφανης,γιατι ειναι πιο ενδιαφεροντες.Αλλα το ενδιαφερον δεν μπορει να σου εξασφαλισει την πληροτητα και στην ουσια δε σε κατευθυνει σε ανωτερο επιπεδο.Καθιστα απλως την ανακαλυψη του αντικειμενου,αυτοσκοπο,μοναδικη επιδιωξη..Το ενδιαφερον και το νοστιμο ειναι αυτα που θα σε παρασυρουν σε συνεχως βαθυτερες ανακαλυψεις,πιο επικινδυνες,ακομη πιο τρομακτικες πολλες φορες.Σου θολωνουν τα νερα,σε τουμπαρουν και σου φορανε παρωπιδες τετοια ατομα.Οπως τα πατατακια,απλα δεν μπορεις να φας μονο ενα!!Ετσι και οι 'ενδιαφεροντες' τυποι σου απασχολουν ολο το χρονο και σε αφηνουν επι ξυλου κρεμαμενο οταν ξαφνικα χαθουν απο τη ζωη σου.Και τοτε συνειδητοποιεις οτι εισαι ξενος στη ζωη σου,μισος,μονος.Δεν εχεις τι να κανεις γιατι το μονο που ξερεις πια να κανεις ειναι να λυνεις ιντριγκες,να ανεχεσαι ψευτονευρακια,να πιστευεις ψευτοψεματα εν γνωση σου.Εχει αδρανησει καθε αλλη δημιουργικη σου φυση.Ειχες και τετοια,θυμασαι?Ενδιαφεροσουν και για αλλα πραγματα εκτος απο ανακαλυψεις καινουργιων πτυχων αυτου του ΚΑΠΟΙΟΥ που μονοπωλουσε τη ζωη σου.Ειχες και αλλη ζωη πριν απο αυτον,μαλιστα πολυ πιο ξεγνοιαστη,αν οχι πιο ωραια.Συμφωνοι,τα πιο ωραια τα περασες μαζι του,αλλα γιατι η αναμνηση πρεπει σωνει και καλα να σημαινει οτι αξιζει και τωρα να ασχολεισαι με κατι τετοιο?Δεν το καταλαβα,δηλαδη οι μνημες σημαινουν παντα 2ες ευκαιριες ή απορριψεις?Οτι πρεπει  να κανεις απαραιτητα κατι για αυτες τις ξεθωριασμενες φωτογραφιες?Οχι,δε χρειαζεται.Τις στιγμες τις παγωνεις για να πας μπροστα βαζοντας τες στις αποσκευες σου,οχι για να τις κανεις σημαια και να επιστρεψεις να τις σωσεις.Και βεβαια λαθος ειναι να περιμενεις απο τον αλλον να τις σωσει.Μην του το ζητησεις,θα ειναι λαθος.Και αν δεν το κανει μην τον γεμιζεις τυψεις.Συμφιλιωνεται με την κατασταση δεν ειναι οτι και αυτος δεν δελεαστηκε ή δεν φλερταρε με την ιδεα να γυρισει.Αλλα πηγε να φαει κατι αλλο.Γι αυτον ισως ησουνα η σαλατα που τον στουμπωσε και θελει να φαει κατι παχυντικο και αμεσως να το ξερασει,να περασει κατι εφημερο και να μην το πολυσκεφτει...Δεν προκειται για σταυροφορια εδω περα.Δε πρεπει παντα να σωζεις τα χαμενα.Ολα τελειωνουν και απο καθε τελος υπαρχει κατι που γεννιεται,θες η μοναξια,θες μια νεα ασχολια...θες το κενο?αυτο που πρεπει να κανεις τωρα ειναι απλα να την βρεις με την κατασταση.Μην κρατας τα συμβολα του παρελθοντος και σταματα να νιωθεις σαν τον ηρωα που θα τα κανει ολα οπως πριν.Δεν ειναι αυτο το ζητουμενο,το επιθυμητο ειναι να τα κανεις ολα αλλιως και να σ'αρεσουν οπως θα γινουν.Τοτε δε θα εισαι ηρωας,αλλα μπορει να εισαι ενας ευτυχισμενος ανθρωπος-ή εστω ενας οχι δυστυχισμενος.Αλλα γιατι οχι?Ευτυχισμενος!Ευτυχισμενος κι αισιοδοξος.Συνεχισε να περπατας,θα βρεις πολλα δεντρα ακομα που μαλλον εχουν να σου δωσουν πολυ περισσοτετους καρπους και σαφως πιο υγιεινους.Αρκετα ασχοληθηκες με την πιτσια του κυριου,εφαγες τις πιτσες του,εφαγες το χωμα απο τις ριζες του και εγινες τετραπαχη.Για σε παρακαλω!Διαιτα!

poor kid live in a dream

Φοβαμαι οτι θα καταληξω μονη να ελπιζω σε εναν παραδεισο...

Φοβαμαι πως θα μεινω πισω ελπιζοντας πως τιποτα δε θα ειναι ιδιο,πως ολα θα αλλαξουν με μια μονο αποφαση και θα ξαναγεννηθουν.

Φοβαμαι οτι θα με βρουν σε ενα πατωμα να κλαιω παλι γιατι δεν εφτιαξε το γυαλι,εμεινε σπασμενο.

Φοβαμαι οτι η δυναμη που εχω τωρα οφειλεται στα νιατα μου και στα λιγα που εχω ζησει,οσο παει θα μειωνεται η αντοχη μου.Και φοβαμαι.

Ολα ειναι ωραια τωρα,μα φοβαμαι πως οταν παψω να φοβαμαι μετα απο λιγο θα διαλυθουν ολα οπως τοτε,οπως εκεινη την Παρασκευη...και τοτε δεν θα εχω πια τιποτα να δωσω,οσο κι αν θελω,θα ξερω καθαρα πως δε θα πρεπει.Απλως θα εχω αδειασει,δε θα μπορω τιποτε να κανω.Θα καθομαι μουδιασμενη και δε θα σκεφτομαι.Δε θα μυριζω τιποτα πια απο το παρελθον.Ολα θα ειναι αλλιως γιατι

μεγάλα πάθη,μεγάλα λάθη

..μεγέθη ανάλογα.Τα πάθη και τα λάθη.Όσο μεγαλυτερα τα παθη,τοσο πιο θανατηφορα τα λαθη.Τοσο πιο κοντα στην καταστροφη σε φερνουν.Οταν η ενταση των παθων μεγαλωνει,αδρανει η λογικη,εξασθενει η κριση και κυριαρχουν το ενστικτο,η ορμη,η δυναμη.Η δυναμη μεγαλώνει και αυτη,γινεται αδιστακτη,αυταρχικη,αλογιστη....Πανω απο ολα τρομακτικη και αγνωριστη.Που κρυβοταν αναρωτιεσαι...Και κανεις πραγματα που δε φανταζεσαι,υπομενεις καταστασεις ανυποφορες,μαθαινεις να μην κρινεις.Πλεον ΟΛΑ ειναι πιθανα.Τι θα εκανες αν...ΔΕΝ ΞΕΡΩ!ΑΣΕ ΜΕ!τιποτα δεν ξερω μετα απο αυτα.Ειμαι αρρωστη δεν το καταλαβαινεις?Δεν ελεγχω πια τον εαυτο μου!δε με ξερω,τωρα με μαθαινω και τρομαζω.Μεινε μακρυα μου σου λεω δεν ξερω τι κανω.Δεν ξερω τι λεω,ουτε τι πρεπει να λεω.Ειμαι σαν τους ναρκομανεις,αξιολυπητη.Η αποχη απο την ουσια στην οποια ειμαι εθισμενη με ξετρελαινει,με αγριευει.Μονο αυτη με ημερευει.Η επαφη με τον εθισμο μου:αμεση και αποτελεσματικη.Η μονη λυση ειναι η απομυθοποιηση της..Εδω ανατρεπεται η αναλογια για το δικο μου εθισμο.Η αποχη δεν κανει δουλεια..ετσι ο εθισμος μου θεριευει δεν κοπαζει.Ισως,λεω ισως η τριβη να την τιθασευσει.Θα το κανει ομως?Δεν ξερω!ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ!Ειναι ενας κρικος περασμενος στον εγκεφαλο μου και εμποδιζει τις προβλεψεις.Θολωνει το τοπιο..δε γινεται τιποτα ετσι,νιωθω παραλυμενη,παραδομενη στην κυκλοφορια ενος οχηματος χωρις δρομολογιο,με τυχαιες στασεις και πιθανον χωρις προορισμο..Αυτο,λειπει ο προορισμος.Λειπει το οραμα και το κινητρο.Πρεπει να δω λιγακι πολιτεια,λιγο ηλιο και ανθρωπους.Να διαβω με το κορμι μου καποιες πορτες και να παψω να τα ζω ολα θεωρητικα.Να παψω να τα σκεφτομαι τοσο..Δε γινεται το ξερεις?Αυτο εγω το ξερω σιγουρα.Δε γινεται να αλλαξω το μυαλο μου οπως και συ δεν προκειται να αλλαξεις τη θεση στην οποια με εχεις βαλει,ή καλυτερα τη θεση στην οποια εχω ξεπεσει λογω καταληψης της first class απο το ΕΓΩ σου.Ευτραφες,αδιαλλακτο,αχορταγο ΕΓΩ!Δεν το μπορω ομως αλλο,βαρεθηκα να το τα'ι'ζω και εγω να παιρνω μερικα απογοητευτικα ψιχουλα.Βαρεθηκα να γρατζουναω τις πορτες για λιγη τροφη και γω.Ειναι ολεθριο.Σε εναν ανθρωπο με τετοια παθη ευθανασια χρειαζεται.Καντην λοιπον!Τι περιμενεις καντην!Κοψε το νημα αφου δεν μπορεις να το δεσεις.Μη με κανεις να περιμενω και αλλη απογοητευση.Καντο ή τά'ι'σε με πια!Ενα κουταβι ειμαι και γω τι νομιζες επειδη στο παιζη σπουδαια?Δεν το ξερεις τι χρειαζομαι?Το ξερεις,αλλα ξερεις πολυ καλα οτι θα ειμαι πιστος σου φυλακας και δυσκολα θα χαθω.Παρε με αγκαλια,τά'ι'σε με,προστατευσε με..αφου σου δινω ο,τι εχω!Την οποια ταπεινη μου υπηρεσια,τη μεγιστη μου αφοσιωση.Χωρις ΚΑΝ να με τα'ι'ζεις.Σκεψου να με τά'ι'ζες κιολας...ποσο καλυτερο θα ημουν.Υπακουο,ησυχο..Τωρα ειμαι μαντροσκυλο..
Αφου ξερεις....