it is what it is._(?)

Δεν ηξερε τι κερδιζα.Τι μαθαινα κοντα του.Δε σταματουσε να μιλαει ποτε. Μου εδινε την εντυπωση η οποια εγινε σιγουρια,οτι αν δεν εβγαζα αχνα για καμια ωρα,θα συνεχιζε να βρισκει καθε λογης ασυναρτησια για να πει.Επαψα να προσπαθω να ανακαλυψω γιατι μιλαει τοσο και αρχισα να εστιαζω στο τι λεει.Σταματησα να ψαχνω σκοπο και να αναρωτιεμαι γιατι και επικεντρωθηκα στο τι.Και εμαθα οτι κατι ελεγε.Ελεγε πολλα,λιγα ειχαν νοημα για μενα,λιγα μου φανηκαν σοφα αλλα ολα ηταν ωραια,αυτο που λεμε ωραια τα ελεγε.Ειχε εντρυφησει στο πως να υφαινεις εναν μυστηριωδη ιστο γυρω απο τη σαπιλα σου. Ηθελα ισως να μαθω ακομα σε τι επιπεδο ηταν η σηψη του. Μαλλον δεν ειχε καθολου μυστηριο ο ιστος του οπως παραδεχτηκε,ομως αληθεια με επεισε. Η φουσκα του δεν εσκασε,αλλα καταφερα για αλλη μια φορα να μπω αθορυβα και χοροπηδηξω χωρις να το καταλαβει.χαχα.Κοιμαται αυτος ο τυπος και παντα θα λεω ψεματα στον εαυτο μου οτι τον γουσταρω κ οτι μου μαθαινει πραγματα. Ισως μου μαθαινει ποσο ντορο μπορεις να κανεις γυρω σου χωρις λογο.Θελω τοσο μα τοσο να πιστεψω οτι οντως πισω απο αυτα τα ασυναρτητα λογια βρισκεται ενα σκηνικο κομμενο σε κομματια παζλ και εγω καλουμαι να το συνθεσω. Μακαρι να ηταν ετσι,ευχομαι καθε μερα ολο και πιο πολυ να καταφερω να αποδεχτω ομως οτι δεν ειναι,να μαθω οτι ειναι τι?ειναι αυτο που ειναι.Τιποτα παραπανω και τιποτα λιγοτερο.Δεν κρυβουν καποιο ενοχο μυστικο τα λογια του,δεν περιμενει ενα φλογερο συναισθημα πισω απο τα ματια του,δεν υπαρχει ενεργεια στα κολλημενα στο σωμα του χερια..δεν υπαρχει δυναμικη με φορα προς εμενα....υπαρχει μια ελαφρα ελξη που θα τον οδηγησει να με κανει παρεα,ειναι αυτος ο μικρος μαγνητης της γυναικας που τον εκανε να μου τσιμπησει τη μυτη,ειναι ο περιρεων ερωτισμος της ωρας που τον βλεπω που κανει τα πραγματα μεγαλυτερα...Το ''ναι'' του σημαινει ''ναι'',δεν ειναι ειρωνικο ή παγιδα,ειναι απλα μια καταφαση...

Βαριέσαι ή απλά δε θες?

Να ξέρεις τι θες!Μήπως θες αυτο που ξέρεις?Εγώ πάντα θέλω αυτο που δεν ξέρω,γιατί ποτέ δεν ξέρω τι θέλω.Δεύτερη εφηβεία ή άγρια είσοδος στην ενήλικη ζωή?Δε θέλω να μεγαλωνω,δε θέλω να ξέρω...Όσο ζεις μαθαίνεις και αυτό σημαίνει οτι όσο πιο πολλά μαθαίνεις τόσο λιγότερο ζεις?Τι ζεις?Τι ζω?Το κενό..οι κενές μέρες περνούν τόσο γρήγορα,η αξιοπρέπεια γίνεται ένας νόμος κάθε άλλο παρά απαραβίαστος-ίσα ίσα,παραβιάζεται με την παραμικρή ευκαιρία για την έξοδο (έστω και παροδική) απο τη βαρεμάρα.Η απαντηση σε ενα μηνυμα που δεν επρεπε να απαντηθει,ενα τηλεφωνο που δεν πρεπει να κανεις,μια αχρηστη ετοιμασια για μια ανουσια πραξη...η μηδαμινη προετοιμασια για κατι σημαντικο...Εκει ειναι που ερχεται η διαστρεβλωση του ορου αναγκη,η υπερεκτιμηση του ορου επιθυμια,η θεοποιηση της καβλας,απαξιωση της δρασης και η εξιδανικευση του <<δε βαριεσαι>>.Τι?Βαριεμαι!Δε βαριεσαι εσυ,αλλα βαριεμαι ΕΓΩ!Βαριεμαι να περνανε κλουβιες ωρες μπροστα απο την τηλεοραση,μεσα στα σκεπασματα,στην παραλια,πισω απο ενα μπαρ!Και το χειροτερο ειναι πως νομιζω οτι το να διαβασω και να περασω καποια μαθηματα θα με βγαλει απο τη μιζερια μου.Κι ομως,το πιστευω γιατι δεν το ξερω.Η ελπιδα παρ'ολα αυτα δε φτανει για να μου δωσει κινητρο.Δεν ξερω τι θα αρκουσε για να κινητοποιηθω να γραψω,να διαβασω,να πετυχω!Ελπιζω γιατι δε μπορω,νιωθω αδυναμη και δειλη.Παλευω με το τερας της αναβλητικοτητας και τα οπλα μου ειναι οι δικαιολογιες -καθε φυσης- δουλεια,σωματικη κουραση,προσωπικα προβληματα-αυτοδημιουργουμενα παντα-..Νομιζω οτι καποτε θα την κερδισω αυτη τη μαχη και.Χωρις πλανο,δε χρειαζεται,δεν εχει αποδωσει ποτε!Θελω ενα βουρδουλα που νομιζω οτι θα τον βρω στο εξωτερικο...αν δεν τον βρω μεσα μου ομως θα σκασω!και αλλη αποτυχια δε θα την αντεξω...και τα λεφτα νομιζω οτι ειναι το προβλημα.Το προβλημα υπαρχει οντως,αλλα αυτο που νομιζω ειναι συνηθως λαθος.Γεννηθηκα σε καποιες γραμμες και πρεπει να τις τιμησω..Αλλα προν σωσω τον κοσμο πρεπει να σωσω τον εαυτο μου...

Στο εδωλιο

        Τα φωτα της αυλαιας ειχαν κλεισει οταν πια η Αλικη και ο Μαρκος κατα'ι'δρωμενοι εγκατελειπαν τη σκηνη μετα την τελευταια υποκλιση.Ηταν σαν ενα ζευγαρι περιστερια ολολευκα,πανλαμπρα,ετοιμα να ξανανοιξουν τα φτερα τους μετα απο μια κουραστικη πτηση πανω απο το σανιδι.Ολο διψα για ταξιδι και αμαρτια.
         Η Αλικη ηταν 22 χρονων,φοιτητρια θεατρολογιας και συμμετειχε στον ερασιτεχνικο θιασο της σχολης.Ο Μαρκος,συμπρωταγωνιστης της στην τελευταια παρασταση του θιασου,ηταν απο καιρο τσιμπημενος μαζι της.Η αδιαφορια της Αλικης ομως ηταν φανερη.Η χημεια που εκδηλωναν επι σκηνης εδινε στο Μαρκο ελπιδες ομως η αληθεια που τοσο αρνιοταν,ειχε αρχισει να διαδιδεται στο θιασο,τους καθηγητες,τους φιλους....
       Ο Κος Γαβριηλ διδασκε ιστορια της τεχνης στη σχολη και ηταν υπευθυνος της ομαδας ατυπα ως στιγμης.εκτελουσε μαλιστα και χρεη σκηνοθετη καθως ηταν γνωστες οι αποτυχημενες του αποπειρες να εισαχθει στο Εθνικο Θεατρο ως ηθοποιος.Η απορριψη αυτη τον ειχε ωθησει σε περιφερειακα καθηκοντα οσον αφορουσε το θεατρο.
Αλικη: -Good job Μαρκο!
Μαρκος: -Δεν ηταν τιποτα μπροστα σε αυτα που εχω ακομη να δωσω,[απαντα αυταρεσκα  ]
Α-Ω...τα σεβη μου κυριε Χορν [γελια]
Μ-Τι θα εκανεν ενας Χορν χωρις την Ελλη του?
Α-...και ενας Παπαμιχαηλ χωρις την Αλικη του και παει λεγοντας![ειρωνεια]
Μ-Ετσι!.....Με αγνοεις Αλικη.....ειμαι η ευκαιρια σου να ξεφυγεις,να ξεβαλτωσεις
Α- Αν ησουν αλλος θα ελεγα πως με προσβαλλεις,μα ξερω οτι το λες απο καλοσυνη.Επιλογες!Ζουμε με αυτες,ζω με αυτην,ευτυχω με αυτην.Τα χουμε πει αυτα
Μ- Να το πω παλι?Ψευδαισθησεις!Αλλα ποιος ακουει ενα μικρο ηθοποιο [εμπαικτικα]
Α- Καληνυχτα Μαρκο[φιλι στο μαγουλο] Σ'ευχαριστω που  νοιαζεσαι μα δεν καταλαβαινεις!


Εξω απο την αιθουσα εκδηλωσεων ο κοσμος εχει ηδη αραιωσει και ξεχωριζει ενας αντρας με πρασινο παλτο και καπελο να καπνιζει νευρικα
Αλικη-finito la musica!!Ειμαι ολη δικη σου!
Κ.Γαβριηλ-Δε θα μπορεσω αποψε λουλουδι μου,η πεθερα της αδερφης μου ανεβασε πιεση και με χρειαζονται στο σπιτι.Σε περιμενα να τελειωσεις για να στο πω
Α-Δεν πειραζει καταλαβαινω..το εκτιμω που φροντιζεισ την οικογενεια σου,δε θα ησουν αυτος που εισαι αλλιως!Να πας και να βεβαιωθεις πως θα γινει καλα η κυρια Ελενη....Πως ημουν αποψε?
Γ-Οπως παντα χανομουυν στις λεξεις σου..
Α-Μα δεν ειναι δικες μου..[παιχνιδιαρικο υφος]
Γ-Τι θα ηταν ο ηλιος αν δεν υπηρχαν οι πλανητες για να τους φωτιζει?Τιποτα!Εσυ δινεις νοημα στα λογια ..εσυ με το ταλεντο σου[της φιλα το χερι]...Πρεπει να φυγω ομως
Α-[αναστεναζει] Καληνυχτα
Γ-Εχει ο αποχωρισμος μια γλυκα τοση που θα σου λεω καληνυχτα ωσπου να ξημερωσει!
[τον φιλαει και της χαιδευει τα μαλλια καθως απομακρυνεται]

Η Αλικη παρεμεινε να τον κοιταζει και περπατησε ως την εξοδο χαμογελωντας.Τρεχοντας την προλαβαινει ο ΜΑρκος με την τσαντα στον ωμο
Μ-Βλεπω τα σχεδια σου ακυρωθηκαν...
Α-Δεν ειχα σχεδια [αμηχανα]
Μ-Παμε σε ενα μαγαζι φιλων στην ΠΑνορμου,θα ερθεις?
Α-Ε,,,Εχω να γραψω...να κανω και κατι διορθωσεις σε μια εργασια..
Μ-Δε ζηταω να σε εχω ολη δικη μου αποψε αλλα ξερω οτι ησουν για κεινον ολοκληρη διαθεσιμη,2 ωρες απο τη βραδυα σου ζηταω!Θα σε οαω σπιτι εγω ο ιδιος
Α-Αστο Μαρκο ειναι ηδη 10,ειμαι κουρασμενη οπως κ εσυ.Ας παμε για καφε μετα το μαθημα τη Δευτερα!
Μ-Αυτος ο καφες παντα γινεται την επομενη μερα,βδομαδα...ποτε!....Ασε με να σε παω ως το μετρο τουλαχιστον,ειναι νυχτα.
Α-Δε χρειαζεται,μ'αρεσει να περπαταω μονη το χειμωνα.Ευχαριστω![χαμογελαει και του χαιδευει εμπαικτικα τα μαλλια]Τα λεμε!

[ξημερωνει το Σαββατο]

fbi

Ποσο πρεπει να με μισησεις,να με βρισεις να με βαλεις στη μαυρη λιστα ρε παιδι μου!Δεν αξιζω την προσοχη,την αφοσιωση ουτε το χρονο σου.Ειμαι αξια μονο να με λυπηθεις!Αλλα ξερεις γιατι?Ειμαι πολυ ακριβη κυριε...με ζημιωσες?θα με αποζημιωνεις μια ζωη.Ετσι ειμαι εγω,στιγνη επιχειρηματιας..γνησια σκορπινα και τωρα το συνειδητοποιω!Η εκδικηση δεν υπαρχει στα σχεδια μου,υπαρχει στη φυση μου,στον ψυχισμο μου ειναι κατι σαν τραπεζικη πολιτικη με δυσμενεις επιτοκιακους ορους.Τι εκανες?Ενα περιστατικο χμμ συμφωνα με προχειρους υπολογισμους μου θα το πληρωνετε για 2 χρονια με 10 κιλα σταχτη στα ματια επι πλεον των δικων μου πολλων περιστατικων.Γιατι,ω ναι,ειναι πολλα!Πρεπει να κοντευουν τα 7 και μαλιστα ηταν περιστατικα καρδιας,ηταν οχι απλα γεγονοτα,ηταν 7 ιστοριες για τις οποιες εχω αναμνησεις κυριε οφειλετη μας!Ειμαι ο δανειστης τελικα!Κοιτα να δεις που τελικα μετραει η χρονικη προτεραιοτητα!την εκανες πρωτος?χρωστας εσυ σε μενα!!πολυ καλο,πολυ συμφερον φιλτατε!μου εχεις δωσει αλλοθι και κερδος ταυτοχρονα!Με αποθεωνεις,με εχεις κανει και ασο στη συγκαλυψη των εγκληματων!Και να φανταστεις οτι τα πτωματα ειναι ολα νωπα!αντε τα 3 ειναι παγωμενους,αλλα εχω 2 σε αδρανεια και 2 ενεργους συνεργους!!αχαχα...Στο ειχα πει θα μαθω να λεω τοσο καλα ψεματα που δε θα το πιστευεις!Σε εχω αποπροσανατολισει τοσο που νιωθω σα να κλεβω εκκλησια!Δε σου λεω για τους υποψηφιους συνεργους γιατι θα με πεις υπερβολικη-αλλα μεταξυ μας ειναι πολλοι-!!χμμ τι αλλο?Α ναι για την ιστορια εσυ το αρχισες,αλλα καλα εκανεςς,με ξυπνησες αδερφε!Και δε γυριζω..δεν πληρωνω δεν πληρωνω...
Και 8ο περιστατικο!και μαλιστα τραγικο,λιγο απο σκοτσεζικο ντους,λιγο απο σπασιμο συμπεριφορας λιγο κ απο σπασιμο ψυχισμου...λιγα απο τα κομματια που ειχαν καταφερει να επανασυγκολληθουν με κοπο-ανελπιστα- ψιλοεσπασαν..νομιζα οτι ειχαν γινει μπετον αρμε -?- αλλα ηταν τελικα πολυ ευκολο να διαιρεθουν απο την αρχη σα σουπερνοβα.Αλλα ηταν πιο ευκολο τελικα να συγκολληθουν  για 2η φορα.Αυτο πετυχαμε μετα απο 2,5 χρονια σκοτσεζικων ντους αλλουθεν προερχομενα,να καταφερνω να στεγνωνω αρκετα γρηγορα ή να καλυπτω τα βρεγμενα σημεια με μαεστρια και μαλιστα να ριχνομαι στη μπανιερα με περισση ορεξη και παλι .Εισαι μεγαλος δασκαλος τελικα,εχεις μεθοδο στρατιωτικη και νηοιαγωγιειου ενιοτε.Τωρα που εχεις αποφασισει τι μεθοδο να χρησιμοποιησεις εγω αποφοιτησα.Ετσι νιωθω,οτι ο,τι και να κανεις τωρα δε θα ξανακανω την ιδια ταξη.Μπορει να μην ημουν αριστη μαθητρια αλλα καλα τα καταφερα,αφου εμειναν νωπα αυτα τα ατσαλα κολλημενα κομματια,τοτε σ'ευχαριστω.Μην εισαι τοσο βεβαιη οτι η αναρρωση ηταν πληρης γιατι γελιεσαι,οταν στο στιβο αρχιζω να τρεχω και νιωθω οτι κυνηγας εσυ -2- εμενα και εγω τον -3-  και για να με ανταγωνιστει ο 3 που κυνηγα την 4,εγω κυνηγω τον +απειρο...τοτε μαλλον η αναρρωση οχι απλα δεν ειναι πληρης,αλλα δεν εχει αρχισει καν.Δεν υπαρχει ανοσια σε ολα τα μικροβια,δεν υφισταταται το μασσιφ,παρα μονο τα ενδοσπορια..Μπλεξιμο της βιολογιας που ακροθιγως και ελλειπως γνωριζω..μα ετσι θα ειναι.Το ιδιο μικροβιο δε θα με ξαναπροσβαλλει,αλλα ολοι του οι αντιπροσωποι μπορουν και με κανουν ευαλωτη παντα..τυχη..συλλογισμος,απολογισμος,αποφαση?δεν ξερω αλλα ειναι καλο ε?ειναι σωστο!οποιος δε μπορει να αρρωστησει δεν εχει λογο να καλειται υγιης,ειναι απλα νορμαλ.Ε εγω λοιπον ειμαι σχεδον νορμαλ!

αγάπη μου,πως θα μ' αντέξεις, που 'μαι παράξενο παιδί σκοτεινό?

Κι εγω μαλλον ετσι ειμαι..δεν ειμαι και ανοιχτο βιβλιο,ειμαι ενα ολιγοσελιδο εγχειριδιο χρησης που παραπεμπει σε καποιους τομους.Στο δινω αυτο σχετικα ευκολα,ξεφυλλισε το,μυρισε το,μαθε το απ'εξω..Δεν εχει σημασια.Αφου μενεις στην επιφανεια δεν με απασχολει αφου στην ουσια δεν με αγγιζεις.Αν καταφερεις να βρεις την ουσια μου ή,με εναν παραξενο τροπο να με κανεις να στην προσφερω,θα απαιτησω πολλα..Θα απαιτουσα πολλα.
Ειμαι σαν παιδακι φτωχο,χωρις παπουτσια στο χωματοδρομο της γειτονιας να παιζω με πανινες κουκλες και στραβοραμμενες μπαλες.Σαν αυτο ειμαι σκοτεινο.Δεν μπορεις να ξερεις τι κρυβει το αφηρημενο βλεμμα του γιατι ειναι μικρο ακομη.
Ειμαι σαν μια παλια πορνη που κρυβει τον εαυτο της μην τρομαξουν οι γυρω της και την κανουν περα,μια καλα εκπαιδευμενη υπηρετης του οχλου...παω με τα νερα σου.
Ειμαι οπως ενα τραυμα απο μαχη,μετα απο χρονια δεν ποναει μα οταν αλλαζει ο καιρος το νιωθεις...
Ωσπου θα βρεθει ο ευεργετης του παιδιου,ο σωτηρας της πορνης,η παντοτινη λιακαδα και θα γινει η ανατροπη.
τι να πω,σας περιμενω!

η ασύδοτη

ασυδοτοι

 

Κοιτα τον ουρανο κι ας ειναι εκει παντα,καποια μερα ισως δε μπορεσεις να τον βρεις.Καποια στιγμη ισως να ειναι σε αλλη θεση,να εχει αλλο ονομα.Να τον χαρεις οσο ειναι εκει πανω,με αυτο το ονομα και με αυτο το ρολο.
Το αστειο ξερεις ποιο ειναι?Οτι απο τη στιγμη που γεννηθηκα μενω σπιτι της,ακουω τη φωνη της...και δεν ηξερα ποιο ειναι το αγαπημενο της τραγουδι,ποιο χρωμα σιχαινεται,ποσες φορες εδωσε πανελληνιες.Δεν ηξερα καν γιατι την αγαπαω.Καταλαβαινω τι θελουν να πουν ολοι πριν το πουν και βλεπεις οτι μου διαφευγει η προθεση της,με επιασε αδιαβαστη.Την αγνοω και της μιλαω ασχημα.Και το αστειο ειναι οτι το επαθα αποτομα.
Το λυπηρο ξερεις ποιο ειναι?Οτι με εχασε για πολυ καιρο.Αλλα οταν με ξαναβρηκε,το ξερα κι εγω οτι ηταν μια για παντα.
Εχει πλακα γιατι με ξενερωνουν τα παπουτσια που φορας,ο τροπος που κινεισαι και ανακατευεις τα μαλλια σου.Παρ'όλα αυτα σε σκεφτομαι.
Για σενα που μ'αρεσει ο τροπος που μιλας δε μ αρεσει το στησιμο σου και εν μερει η ζωη σου.
Για μας πια τι να πω?Οτι μας βαρεθηκα,δε χρειαστηκε να σε διωξω απο τη ζωη μου,σε εβγαλε αυτη εξω απο την πορτα.Δε χωρανε τωρα γκρινιες και ψευτομουτρα,μηνυματα διχως σκοπο-δε τα θελω πια..
Για σας ξερετε εκτιμω τη διαφορετικοτητα σας και μπορω να πω αφιερωνω πολυ χρονο να σας μαθω...σας εμαθα και σας βαρεθηκα.Σας περασα και σας ξεπερασα.
Μην αρνηθεις τωρα την επαρση που εχεις αποκτησει τελευταια..σε ζηλευουν ολοι  και παντα καποιος εχει να πει κατι απιθανο για σενα!Μπραβο,ζεις ευτυχισμενη για μια ωρα?Μετα παλι κατρακυλα και μη παρεκει.
Κοιτα ψηλα τον ουρανο γιατι δε θα χει παντα λιακαδα,θα σου λειπουν πότε τα συννεφα,πότε ο ηλιος...με τιποτα δε θα φχαριστηθεις αλλα μη λυπασαι και πολυ,εδω θα μαστε,η κολαση και ο παραδεισος μαζι.
Σε διαταζω να με σκεφτεις ολη τη νυχτα,ξερεις εχω αυτη τη δυναμη,ειλικρινα το εχω καταφερει πολλες φορες.Ασκω τετοια πιεση στο συναισθημα και τον εγωισμο σου που ωρες ωρες απορω κι εγω η ιδια με μενα..χα...καταντα κουραστικο και φαυλος κυκλος.Ειμαι μαγισσα νομιζω μερικες φορες.Ναι!αληθεια ειναι φοβερο πώς απο τη μια να παρουσιαζομαι ως καλη σοβαρη και ευπρεπης ενω απο την αλλη να εκμεταλλευομαι και να μεταχειριζομαι με το χειροτερο τροπο επιτηδες μερικους ανθρωπους.Τι να πω ισως φταιει που ειμαι τοσο τελεια,ισως να φταιει που εχω τοσες ατελειες... το μονο σιγουρο ειναι οτι δε θ'ακουσω ποτε και τιποτα για πρωτη φορα σε ερωτικη εξομολογηση.Τα εχω ακουσει ολα..μα τι ξεχωριστη μα τι συναισθηματα μου ξυπνας,ποση μαγεια μου χαριζει το φιλι σου..Μπορω και ανταποδιδω δε λεω,για 20 μερες?1,5 μηνα?αυτο ηταν.Next please.Πηρες το νουμερο και στη σειρα σου.Ομως δε δυσαρεστω κανεναν,σας βαζω ολους σε παρενθεσεις και καποια στιγμη συνυπαρχετε!Εμ αυτο το ξερατε?χαχααχ...ειμαι κοινοχρηστο αγαθο.Η μεγαλυτερη πορνη που εχω γνωρισει.Φτου μου.
Και μετα αλλαζει το τοπιο,κλεινουν οι παρενθεσεις στιγμιαια,αλλα ποιος μιλησε για μονιμοτητα σα να ειναι κατι σοβαρο?ποιος αναζητησε την αιωνιοτητα χωρις να ξερει πως ειναι μια ουτοπια?Νοιαζομαι για την ψυχη σας..ολων!αλλα στη θεωρια,η πραξη ειναι τοσο δυσκολη τελικα..και οταν λεω πραξη ολοι νομιζουν τη δραση.Αχ αυτη η ταση σας να με παρερμηνευετε!Και τα λογια ειναι πραξη!ναι!τι πιο δυσκολο να ομολογησεις τα πιο τρελα σου μυστικα...η ομολογια ειναι πραξη,και ας εχει το μανδυα λογου.Οι αρχαιοι ειχαν αδικο δηλαδη για την αντιδιαστολη λογου-εργου?Οχι,εμεις παλι τους παρερμνηνευσαμε.Αλλα ποια ειμαι εγω να διαψευσω την κοινη σας γνωμη,το μεσο ορο σας?Θελω να με καθηλωσετε,θελω να με περασετε 20 χρονια με μια κουβεντα.Δε σε αδικω εσενα προωρα μεγαλωμενη,εχεις ηθος κατα βαθος.Δεν εχεις παντου κοινη λογικη ομως.Αυτο δεν ειναι κακο,ειναι ομως εμπαιγμος!Οταν καταργεις τα ορια της ηθικης στη δικη σου δραση και δημιουργεις αλλους ορους ωσπου να τελειωσει το παιχνιδι σου,ειναι ζαβολια.Και το κανουνε πολλοι,κι εγω το κανω..οσο κι αν το βραδυ ειμαι αποφασισμενη οτι δεν προκειται να ξαναγινει/.

Και παλι παιδι

Με εκδικειται το καρμα μου!Κι ομως...παντα πιστευα σ αυτο.Ειναι ελεγα,μια συμπαντικη δυναμη που εξισορροπει το καλο και το κακο,την τυχη και την ατυχια...το δικαιο και το αδικο στους κολπους της ψυχης μου.Οποτε προσπαθουσα εναγωνιως να δωσω ορκους που επρεπε να κρατησω,παντα εβρισκα τροπους να τους αθετω-παντα δικαιολογιες για να τους σπαω και μαλιστα να νιωθω καλα μετα γι'αυτο-ή τουλαχιστον οχι ασχημα.Περασε πολυς καιρος για να καταφερω να μετατρεψω αυτο τον αβασταχτο κοπο σε αυθορμητη σταση.Εκει που αναγκαζα τον εαυτο μου να υποσχεθει πως δε θα υποχωρησει παλι,τωρα αυθορμητα και ασυνειδητα δεν κανει πισω.Ειναι αυτο που λεμε ''εμπειρια'',''χρονος''....ΠΟΝΟΣ...Υπαρχει μαλλον ορισμενο φορτιο πονου που μπορει να αντεξει το ειναι μας.Καθορισμενες ποσοτητες δηλητηριου εχει τη δυνατοτητα να λαβει μια σχεση..Μια οποιαδηποτε σχεση.Απο καποια στιγμη και μετα το δηλητηριο συναντα ενα φραγμα στις φλεβες μου και δε μολυνει τιποτα αλλο.Ετσι γινεται αυτη η αυθορμητη και αβιαστη ληψη αποφασεων περι αλλαγης της στασης μου.Και ωρες ωρες ειναι που συνομιλα ο καλος με τον κακο μου εαυτο,ή οπως λεω τελευταια,το παιδι με τη γυναικα μεσα μου.Και τι τις χωριζει?Ενας χρονος?Ενα γεγονος?Λιγες περισσοτερες αληθειες?Μια μικρη βουτια σε ενα σχετικα καθαρο βουρκο?Καθε φορα που θα μπω σε μια κατασταση σαν παιδι,θα βγω μετα απο λιγη σκεψη γυναικα,καθε γεγονος που πρωτη φορα συμβαινει,το βιωνω σαν παιδι και το σκεφτομαι σα γυναικα.Παραδομενη στα παθη και τα μιση των μεγαλων,απελευθερωμενη απο τις δικλειδες ηθικης.Αποδεσμευμενη απο τις σταλες ιδεαλισμου της παιδικης ηλικιας.Ειναι η παλη των 18 χρονων λενε...Ολοι την περνουν,λιγοι της δινουν σημασια,ακομη λιγοτεροι την αντιλαμβανονται και σιγουρα ελαχιστοι την αποτυπωνουν.Ειμαι 2 ατομα,μπορει και πιο πολλα.Αλλα οσο περναει ο καιρος το ενα μοιαζει περισσοτερο στο αλλο,πλησιαζω στην ισορροπια ή στην πληρη ασταθεια.Αλλες φορες παλι ολο μου το ειναι εχει σκεψεις ουρλιαχτα!Προτιμησα να αγαπησω απο το να αγαπηθω?Ηταν επιλογη δηλαδη?Να αφεθω και να μεινει εν γνωση μου ο εαυτος μου γυμνος?Μια ιδεα ερωτευτηκα....Μια εικονα αγαπησες,εφηβικα,τραγικα,ολοκληρωτικα.Αχ αυτη η εφηβια ολα τα κανει υπερμεγεθη,κωμικα μεγαλα!Τους ερωτες,τους καβγαδες,τις υποσχεσεις και τα δακρυα.Αυτα τα λιγα που θα επρεπε να χυθουν εγιναν πλημμυρες,δεν τα κρατησαν τα πατωματα...δεν τα αλλαξε η τυχη..δεν τους παρασταθηκε ο θεος..
-Και ποιον εμπιστευεσαι μετα απο αυτο?Πρωτα εκεινος και μετα το ιδιο σου το αιμα σε προδιδει?μονο εσενα θα εμπιστευομαι...ναι απο δω και περα μονο εσενα..
-Λαθος,λαθος να κατηγοριοποιεις τους ανθρωπους,μεγα σφαλμα να προδιαθετεις ,με βαση τα βιωματα σου ,ολη την υπολοιπη ζωη σου..διαφωνω!δινε ευκαιριες και αφεσου στο νεο..μπορει παλι να νιωσεις αγνη..παλι παιδι.
-Ξερεις οτι δε μπορεις να εμπιστευεσαι ουτε εμενα,ουτε εγω εσενα τελικα..Τωρα εμπιστευομαι μονο εγγραφα και υπογραφες,μονο σφραγισμενες αποδειξεις και συμβολαια.Παλιοτερα η εξομολογηση συνοδευοταν απο τη λυτρωση,την καθαρση..την επιφανεια ενος ανακαινισμενου εαυτου,μιας ωραιας και νεας αντιληψης.Τωρα συνοδευεται απο το φοβο της απορριψης,του χλευασμου,της παρανοησης
-Ηταν τοσο ευκολο σαν ημασταν παιδια,ειναι στο χερι μας να ξαναγινει.Ελα να αρχισουμε να πιστευουμε ξανα ο ενας στον αλλο..να ξαναγινουμε ενα και να παψουμε αυτη την καχυποψια που καταπινει την αθωοτητα...Σε παρακαλω ξεχνα πως του κρατησες το χερι και στο δαγκωσε,ασε πισω σου τη νυχτα που τον βρηκες μισοπεθαμενο και του δωσες πισω τη ζωη του,αποβαλλε καθε μνησικακια για το καλο που ποτε δεν ανταπεδωσε.Εισαι καλη,δεν ηταν και κακος.....ηταν μοναχα αδυναμος
-Ηταν κακος,πολυ κακος..σαν το χειροτερο εγκληματια μου τσαλακωνε τις ελπιδες και τις πετουσε στα ασχρηστα,στα ανουσια,στα περιττα.Δολοφονος του εαυτου του ηταν μα εμας παιρνει στον ταφο που εχει φτιαξει.Ειμαι μερος του παιχνιδιου του και ετσι θα παει ως το τελος.Δε θα αρνηθω,ισως θα εχω την ευκαιρια να θεσω εστω καποιους κανονες...εστω λιγες διαταξεις να τροποποιησω και τοτε διχως επιλογη πια θα συνεχιζω..Για μια τετοια ελπιδα να κρατω,αξιζει να παιξω λιγο ακομα
-Υπαρχουν τοσα αλλα παιχνιδια,τοσα αλλα κοσμηματα να φτιαξεις,σωσε τον εαυτο μας,οχι αυτον.Εκεινος σου απλωνει το χερι για βοηθεια και υστερα σε διωχνει.Ειναι ετσι?Ποσες υποσχεσεις που μου δωσες,αθετησες?Γιατι δεν συγκεντρωθηκες ποτε?Να μην κλαις οταν παιζει το τραγουδι σας,να μην αναρωτιεσαι τι κανει ο εγκεφαλος του και ποσο ακομα θα φυρανει.Να παψεις να μετρας τα αστερια επειδη το κανει και αυτος...να μη χαμογελας στο σ'αγαπω που θα σου πει,ειναι σα να κατεβαινεις ενα σκαλι πιο κοντα στη λασπη που σου προσφερει σαν γλυκισμα.Να μην τρως τα νυχια σου για να μη τον παρεις τηλεφωνο,απλα να τον σκοτωσεις εσυ!Αυτο που θελει να σου κανει να το προλαβεις και να στρεψεις τα πυρα του κατα πανω του..οχι εκδικητικα,αλλα αυτο-προστατευτικα.Για σενα..για μας,ωστε να γινουμε παλι ενα...