μεγάλα πάθη,μεγάλα λάθη

..μεγέθη ανάλογα.Τα πάθη και τα λάθη.Όσο μεγαλυτερα τα παθη,τοσο πιο θανατηφορα τα λαθη.Τοσο πιο κοντα στην καταστροφη σε φερνουν.Οταν η ενταση των παθων μεγαλωνει,αδρανει η λογικη,εξασθενει η κριση και κυριαρχουν το ενστικτο,η ορμη,η δυναμη.Η δυναμη μεγαλώνει και αυτη,γινεται αδιστακτη,αυταρχικη,αλογιστη....Πανω απο ολα τρομακτικη και αγνωριστη.Που κρυβοταν αναρωτιεσαι...Και κανεις πραγματα που δε φανταζεσαι,υπομενεις καταστασεις ανυποφορες,μαθαινεις να μην κρινεις.Πλεον ΟΛΑ ειναι πιθανα.Τι θα εκανες αν...ΔΕΝ ΞΕΡΩ!ΑΣΕ ΜΕ!τιποτα δεν ξερω μετα απο αυτα.Ειμαι αρρωστη δεν το καταλαβαινεις?Δεν ελεγχω πια τον εαυτο μου!δε με ξερω,τωρα με μαθαινω και τρομαζω.Μεινε μακρυα μου σου λεω δεν ξερω τι κανω.Δεν ξερω τι λεω,ουτε τι πρεπει να λεω.Ειμαι σαν τους ναρκομανεις,αξιολυπητη.Η αποχη απο την ουσια στην οποια ειμαι εθισμενη με ξετρελαινει,με αγριευει.Μονο αυτη με ημερευει.Η επαφη με τον εθισμο μου:αμεση και αποτελεσματικη.Η μονη λυση ειναι η απομυθοποιηση της..Εδω ανατρεπεται η αναλογια για το δικο μου εθισμο.Η αποχη δεν κανει δουλεια..ετσι ο εθισμος μου θεριευει δεν κοπαζει.Ισως,λεω ισως η τριβη να την τιθασευσει.Θα το κανει ομως?Δεν ξερω!ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΑ!Ειναι ενας κρικος περασμενος στον εγκεφαλο μου και εμποδιζει τις προβλεψεις.Θολωνει το τοπιο..δε γινεται τιποτα ετσι,νιωθω παραλυμενη,παραδομενη στην κυκλοφορια ενος οχηματος χωρις δρομολογιο,με τυχαιες στασεις και πιθανον χωρις προορισμο..Αυτο,λειπει ο προορισμος.Λειπει το οραμα και το κινητρο.Πρεπει να δω λιγακι πολιτεια,λιγο ηλιο και ανθρωπους.Να διαβω με το κορμι μου καποιες πορτες και να παψω να τα ζω ολα θεωρητικα.Να παψω να τα σκεφτομαι τοσο..Δε γινεται το ξερεις?Αυτο εγω το ξερω σιγουρα.Δε γινεται να αλλαξω το μυαλο μου οπως και συ δεν προκειται να αλλαξεις τη θεση στην οποια με εχεις βαλει,ή καλυτερα τη θεση στην οποια εχω ξεπεσει λογω καταληψης της first class απο το ΕΓΩ σου.Ευτραφες,αδιαλλακτο,αχορταγο ΕΓΩ!Δεν το μπορω ομως αλλο,βαρεθηκα να το τα'ι'ζω και εγω να παιρνω μερικα απογοητευτικα ψιχουλα.Βαρεθηκα να γρατζουναω τις πορτες για λιγη τροφη και γω.Ειναι ολεθριο.Σε εναν ανθρωπο με τετοια παθη ευθανασια χρειαζεται.Καντην λοιπον!Τι περιμενεις καντην!Κοψε το νημα αφου δεν μπορεις να το δεσεις.Μη με κανεις να περιμενω και αλλη απογοητευση.Καντο ή τά'ι'σε με πια!Ενα κουταβι ειμαι και γω τι νομιζες επειδη στο παιζη σπουδαια?Δεν το ξερεις τι χρειαζομαι?Το ξερεις,αλλα ξερεις πολυ καλα οτι θα ειμαι πιστος σου φυλακας και δυσκολα θα χαθω.Παρε με αγκαλια,τά'ι'σε με,προστατευσε με..αφου σου δινω ο,τι εχω!Την οποια ταπεινη μου υπηρεσια,τη μεγιστη μου αφοσιωση.Χωρις ΚΑΝ να με τα'ι'ζεις.Σκεψου να με τά'ι'ζες κιολας...ποσο καλυτερο θα ημουν.Υπακουο,ησυχο..Τωρα ειμαι μαντροσκυλο..
Αφου ξερεις....