Εγώ ειμί ο ενίκητος στη μάχη!

Αλλο δυναστη χειροτερο απο τον ερωτα δε γνωρισε το ειδος μας το ταλαιπωρο.Πιο υπουλο και επιβλητικο επικυριαρχο η ψυχη μας δε δεχτηκε ποτε.Μεγαλυτερη δουλοπρεπεια μπροστα στην εξουσια δεν ματάδε η αμοιρη -κατα τα αλλα- ευθυνων αυτη αγελη.Ο χειροτερος δυναστης ειναι ακριβως γιατι δε του φαινεται.Μασκαρευεται καθε φορα και με αλλα προσωπεια,ξεγελα και απομακρυνει-αλλα κατ'ουσιαν κατευθυνει.Εχει την οψη φτερωτου θεου,ειρηνικου και ευγενικου.Ενος αγγελου που θαυματα κανει,γλυκαινει την ψυχη και εξωρα'ί'ζει το μυστηριο.Ωσπου να σου ζητησει να κανεις τα πιο τρελα και ανεπιτρεπτα,να απαρνηθεις τον εαυτο σου,αυτα που σε χαρακτηριζουν,να εξαλειψεις καθε αμυνα και να μεινεις γυμνος και απροστατευτος.Τοτε ειναι που ή θα σε θεωσει ή θα σε γειωσει.Η θεωση ειναι η μακρυνη ελπιδα που ακομα και μετα τη γειωση και το πιο οδυνηρο γκρεμισμα,σε κραταει δεμενο εκει-γυμνο και αδυναμο.Η ελπιδα αυτης της ολοκληρωσης σε κραταει πισω που νομιζεις οτι μεσα σε αυτα τα συντριμια που σε αφησε θα σταθει εκεινος πλοηγος και ως δια μαγειας θα ανεγειρει το κτισμα.Μα δεν το κανει.Σε αφηνει εκει δεσμιο με τα χειροτερα δεσμα-τα αορατα.Με την πιο ολεθρια μορφη αιχμαλωσιας-την ψευδη,την απο φαντασιας κυημενη.Ενα πλασμα των αισθησεων ειναι ο ερωτας,μια φαντασιωση-μια τερατωδης εξιδανικευση που σου γεννα την ταση για συγχωρεση,το συμβιβασμο,την υποβαθμιση.Ετσι ολεθριος ειναι ο ερωτας,ειναι πολεμος και οχι ειρηνη.Ειναι μαχη και οχι ανακωχη...δε σε αφηνει σε ησυχια.Αποκτας εχθρους και οχι φιλους,ξαφνικα στην κατοχη σου βρισκονται ευτελη συναισθηματα που σε κρατανε ακινητο,ή σε τραβανε κατω.Σε αγει και σε φερει..σε προσρτατευει και την ιδια στιγμη σε θυσιαζει.Σε κανει φτωχο και πλουσιο αυτοστιγμης.Σου θολωνει τα νερα....Ομως ολη αυτη η δεσμευση,η καθοδος,η φθορα σου ανοιγει το δρομο προς την ελευθερια.Την ορθη αποτιμηση των ανθρωπινων σχεσεων,την υγεια.Εχοντας γνωρισει τα δεσμα μπορεις τωρα πια να γευτεις την ουσια της ελευθεριας...οχι της ιδανικης ανεξαρτησιας,αλλα τη γευση της αποδεσμευσης-πολυ περισσοτερο τι σημαινει αυτη!Και σιγα σιγα επερχεται η αναγωγη αυτου του συναισθηματος σε ιδανικο,σε μνημη και παιδευτικη μεθοδο.Απο εμμονη γινεται ελιγμος και απο στασιμοτητα γινεται αεικινησια.Ολα αυτα με τη συνδρομη της λογικης,της εμπειριας και του χρονου...

Επιφανειακη προσεγγιση,ομως εμπεριεχει σπερματα αληθειας.