στα ιδια μερη...

Ολα θα γινουν καπως καποτε.Τιποτα δε θα μεινει ιδιο...Παντα υπαρχουν ομως σταθερες.Μη θεωρησεις τους ανθρωπους οτι ειναι αναμεσα σε αυτες τις σταθερες,θα απατηθεις-θα ηττηθεις οικτρα.Ακομα και αν σου το ορκιστουν με την οποια ευγενεια,καλοσυνη,αγαπη και προπαντων παιδικοτητα που τους διακρινει-μην τους πιστεψεις.Εκεινοι το πιστευουν μα να ξερεις-δε θα γινει ετσι.Οχι επειδη δε σ'αγαπουν τωρα,μα δε θα σε θελουν τοτε.Η αποκοπη θα φερει και την αναισθησια σιγα σιγα,οσο αληθινο και να ηταν το συναισθημα,οσο δυνατο και οσο κι αν σε ξεχειλιζε...θα ξεθυμανει-σαν ενα κονιακ μηδεν αστερων πια θα σε στοιχιωνει.Τα συναισθηματα ειναι ευμεταβολα,αυτοστιγμης αλλαζουν συσταση στροβυλιζονται στην επιφανεια και αυτο που μενει μετα την τρικυμια ειναι η αληθεια.Ειναι αυτο που μπορουσες να νιωσεις για εκεινο το ατομο.Αυτα εχουν να κανουν με τα αισθηματα συναισθηματα-τελος παντων με το επιθυμητικον μερος της ψυχης.
Οταν ομως το συναισθημα σου εχει υπαγορευθει απο τη λογικη,δυσκολα να απαλλαχθεις απο αυτο.Οταν υπαρχει συμπραξη του λογικου και του επιθυμητικου επερχεται μια σχεδον ιδανικη κατασταση.Οταν η επικοινωνια ειναι τετοια που ο εγωισμος σου κανει μονος του πισω,οταν ο εαυτος σου ειναι ωραιος σε συναρτηση με τον αλλο,οταν η κατανοηση και η γαληνη ερχονται μονες-χωρις θυσιες,παρα μονο οδηγημενες απο το λογικο,το επομενο ειναι να γινεις εσυ η σταθερα.Εσυ να γινεις αυτο που δεν πρεπει να κανεις τουσ αλλους-δεδομενος.Να περιμενεις απλα να γυρισει ο ασωτος,να ανεχεσαι γιατι ξερεις τι κρυβει αυτη η συμπεριφορα αδυναμου ανθρωπου.Να ξερεις οτι ειναι 'δυνάμει' ισχυρος-ηθικος-σωστος μονο που οι πραξεις του δεν το δειχνουν ακομη.Βλεπεις ,οταν παραδινεσαι στο συναισθημα η αρετη ειναι πολυτελεια,η εντονη βιωση γινεται αυτοσκοπος και η αποκτηση του αλλου ασυδοτα, γινεται εμμονη.

Μην κλαις,μη συλλογιζεσαι...αυτη η αδιορατη κλωστη που μας ενωνει ειναι χρυση,ανεκτιμητη.Δεν την αφηνω εγω να κοπει.Ακομα και αν εσυ συνεχως απομακρυνεσαι εγω απλως ξετυλιγω πιο πολυ.Θα εισαι ο μονος?Θα εισαι ο πρωτος για τον οποιο το κανω αυτο?Δεν το ξερω,γι'αυτο που ειμαι σιγουρη ειναι οτι θα το κανω,και ξερω οτι δε θα μετανιωσω.το νιωθω στον τονο της φωνης σου,στο χρωμα των ματιων σου οταν μιλαμε,στην αγαλλιαση σου,στις σκεψεις σου.Σε δεσμα βρισκεσαι και εγω θα το σεβαστω.Δεν ξερω αν θα προσπαθησω να σε λυσω,μαλλον το προσπαθησα-δεν ωφελει.Η εμπειρια το εχει αποδειξει πως μονο εκεινη ειναι ικανη για κατι τετοιο.Μη λυπασαι,θα τα θυμαμαι ολα...θυμησου τα κι εσυ...μη φοβασαι,δε θα φοβαμαι ουτε εγω.μονο θα ξετιλυγω την κλωστη,γυρνα καποτε να ενωσουμε τις ακρες.



to PT