ΠΑΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΟ ΡΟΥΝΤΟΛΦ!

Τα πραγματα δεν ερχονται οπως τα σχεδιαζει ο ανθρωπος..Αυτος εχει την εμφυτη ταση να ονειρευεται και να προσπαθει παση θυσια να ορισει το μελλον,να ξορκισει το σκοτεινο αγνωστο..Δε λεει να αποδεχτει οτι καποια συμβαντα ειναι αναποφευκτα ή μαλλον τα προκαλουν παραγοντες εκτος της σφαιρας επιρροης του..Και για το λογο αυτο απογοητευεται,απελπιζεται και ψυχορραγει χωρις να καταφερνει να παρηγορησει τον εαυτο του ο αδυναμος ανθρωπος.Υπαρχει δυνατος ανθρωπος ομως?Πολυ θα θελα παλι να κανω μια κατηγορια που να περιλαμβανει ανθρωπους που ειτε μπορουν και γνωριζουν το μελλον ή απλως εχουν την ευχαιρια να προσαρμοζονται στις καταστασεις που δεν τους 'ευτερπουν'..Ωστοσο ο παντοδυναμος ανθρωπος δεν υπαρχει σε αυτο το πλαισιο,κανενας δεν 'χαμαιλεωνεται' και στα πιο μαυρα βραχια αυτοματα,χωρις να περασει μια φαση επαναπροσδιορισμου.Οι περισσοτεροι επισης,ακομα και μετα τη μεσοφαση,ακομα κ υστερα απο την τροπη σε χαμαιλεοντα πισωγυριζουμε και μεγαλοποιουμε το προβλημα μας...'Η χειροτερα,φανταζομαστε την καλυτερη εκβαση που θα μπορουσε να εχει και αυτοοικτιριζομαστε..Γνωριζοντας οτι αυτη η φαντασιοπληξια,αυτη η υστερη ελπιδα ειναι χωρις σκοπο,αδυνατο να αποδωσει καρπους-αποτελει απλα μια ακομα ταση για αυτοκαταστροφη και αυτολυπηση..Το συμπλεγμα κατωτεροτητας μας θελουμε να το βιωσουμε μεγαλοπρεπα-εχοντας μονο αυτο στο μυαλο..γινεται πια αυτοσκοπος η διατρανωση αυτου του συμπεγματος και υστερα νιωθουμε δεσμιοι ανωτερων δυναμεων.Ακομα και οι φρασεις μας:'Την τυχη μου,Γιατι σε μενα,Γιατι θεουλη μου' κτλ δηλωνουν την εμμονη μας με την ασχημια της ζωης που νιωθουμε οτι μας κυνηγαει.Και παραλληλα αυτο ειναι και μια υποσυνειδητη αντιβιωση..Δε φταιμε εμεις,αλλα η τυχη μας!Και καααπως ανακουφιζεται ο πονος.Ομως εχει σκεφτει κανεις μας οτι δεν φταινε οι καταστασεις,αλλα η αντιληψη μας,πως τις προσλαμβανουμε..Το πώς εχουμε δει τη ζωη..στρωμενη με ροδοπεταλα..ή με τριανταφυλλα των οποιων συνεχως αποφευγουμε τα αγκαθια?Το θεμα τελικα ειναι αλλο...Η εντονη βιωση..εκει που καθεσαι φασκιωμενος με ασφαλιστικες δικλειδες προστασιας απο την αυτοκαταστροφη,θες να ζησεις την απολυτη δυστυχια ή την θεωση.Ο,τιδηποτε μεσαιο δε σου φτανει,ειναι ανοιαρο και ανουσιο.Θες να ζεις στην κοψη για να νιωθεις οτι ζεις...Γι'αυτο και κοιτας πισω μια ζωη,ονειρευεσαι μια ηρωικη εκβαση στα προβληματα σου..Ποσο κακο σου εχουν κανει οι αμερικανικες ταινιες!