The storyteller who had copied greek Faust.

15 τονοι πανω απο το κεφαλι.45 κιλα δεμενα σε καθε ποδι και ελευθερα τα χερια!Υπαρχει η ταση να βυθιστω απο το βαρος αλλα κρατιεμαι απο κατι κιγγκλιδωματα,κατι ψιxουλα λογικης.Ευαισθησια παει πια...που καιρος για τετοιες πολυτελειες.Η μονη πολυτελεια που εμεινε ειναι μια σαμπανια και αυτη οχι δικια μας.Χρονος για μενα-η πληρης ενοχη.Χρονος για σενα,εντελως χαμενος,χρονος για μας,απογοητευμενος.Και ο χρονος εχει χασει την υπομονη του.Φωναζει οτι πρεπει να φυγει χωρις εμας,βιαζεται.Ειναι αμειλικτος το ξερεις.Εχω κανει κονε μαζι του καιγι'αυτο μας περιμενει..Κανονικα θα πρεπε οχι απλως να εχει φυγει αλλα να εχει κανει και τη δουλεια του μαζι μου.Να παρει τις μυρωδιες του παρελθοντος και να τις αντικαταστησει με νεες,ή απλα να μου βουλωσει τη μυτη.Σιγα,μονο οσφρηση εχουμε?
Δεν το εχει κανει.Α ρε χρονε αλητη φωναζω,αλλα γουσταρω και γω που εκανα συμφωνια με το διαβολο.Τα θελω και καθομαι.Ειναι βλεπεις και τα βαρη στο κεφαλι μου,εμποδιζουν την καθαρη σκεψη,την αμυνα...Ελευθερωνουν τους φραγμους και καταλυουν τον εγωισμο μου.Μα θα ρθει το πληρωμα του διαβολου δε μπορει.Θα απαιτησει να φυγει,καποια στιγμη δε θα νοιστει για καμια μυρωδια,για καμια ξεθωριασμενη μνημη.Μια στιγμη θα συγκαταθεσω και γω και θα παει και το παλιαμπελο.Δε μπορει...Κρατας την αλλη πλευρα του νηματος-δεν την τραβας για να ρθω πιο κοντα.Τη βαστας χαλαρα και ειναι ετοιμη να σου πεσει.Περιμενεις απο μενα να τυλιξω το νημα?Μας δουλευεις μαλλον.Δικος μου φιλος ειναι ο χρονος.Εσυ εκοψες τον κομπο μας και τωρα παλι απο την αρχη εσυ πρεπει να τον δεσεις.Εγω ας βαζω οσους λαβυρινθους θελω στο δρομο σου.Εγω φτιαχνω το παραμυθι αφου εσυ κομματιασες την παγματικοτητα.Δεν μπορεις να βρεις το δρομο σου?Να βρεις το μινωταυρο και να τον σκοτωσεις?τοσο καιρο που τον αφηνεις εχει εξαγριωθει.Εχει μονο στοχο να σε κατασπαραξει.Εσυ τον εφτιαξες αυτο το μινωταυρο το ξερεις πολυ καλα.Εσυ-ο χρονος και ο λαβυρινθος.Ελα μην κατηγορουμε το λαβυρινθο.Αυτος ηξερες οτι θα υπαρχει.Ειπες οτι θα ελευθερωσεις την αριαδνη.Γιατι στο δικο μου μυθο η αριαδνη ειναι πανω στο μινωταυρο και εχει τρελαθει εξαιτιας του.Η καρδια της εχει γεμισει απο την οργη του τερατος και αν δε βιαστεις να τη σωσεις θα τελειωσει ο χρονος σου,θα μετακομισει αλλου.Θα εξαφανιστει ο λαβυρινθος και μαζι του και η αριαδνη με το μινωταυρο.Γιατι πια πανε μαζι..Αν δεν καταφερεις Θησεα να τον βρεις και να τον σκοτωσεις μαζι θα μεινουν μια ζωη..Και τυφλωμενη η αριαδνη απο αυτον,θα χρεωσει τη σκλαβια της σε σενα.Δε θα φταις αλλωστε?Εσυ δεν την εσωσες.Δεν ησουν τοσο γενναιος και ικανος να επιβληθεις στα παθη σου.Ανθρωπος εισαι Θησεα και τα λαθη του ανθρωπου ειναι.Αλλα τη στερηση της ελευθεριας της η αριαδνη δε θα στη συγχωρεσει.Δε θα σκεφτει το λαβυρινθο.Γιατι αυτος απλα υπηρχε.Πηρες την ευθυνη και της ειπες μονο να περιμενει εκει και να μη φυγει μονη της.Εσυ ηθελες να τη σωσεις.Αυτη μπορουσε να φυγει μονη της και να μη σε εχει αναγκη.Τα θελε το γκομενακι.Ηθελε να σωθει και δεν υπολογισε τα τρωτα σημεια του Θησεα.Δε βαριεσαι,αυτη θα την καταβρει με το μινωταυρο,εσυ θα εχεις χασει την αποστολη.