Toxic nights

Αξιοπρεπεια...παντα την επικαλεισαι γιατι παντα σε διακατεχει,συνηθως μιλας γι αυτην οταν αναφερεσαι σε καποιον που δεν την εχει.Αξιζει να την κανεις περα ή να την θεωρησεις δεδομενη ενω ειναι ανυπαρκτη μεσα σου?Και απο που πηγαζει η ελλειψη της?Και τι αληθεια ειναι ελλειψη αξιοπρεπειας?Παλι θα πω απο τουσ ηθικους κανονες,επαξια παραδεδομενους ανα τους αιωνες,ελαφρα παραλλαγμενους αλλα με αυτες τις παραλλαγες να στροβυλιζονται γυρω απο μια βασικη αρετη-εννοια-αξια.Την αγαπη για τον εαυτο σου,τον αυτοσεβασμο,την αυτογνωσια.Οχι την αυτοεκτιμηση,αυτη ειναι αποτελεσμα της αποκτησης ή διατηρησης της αξιοπρεπειας.Επιτρεψε μου να μιλησω συγκεκριμενα ομως και να στιγματισω συμπεριφορες για μενα αξιοθρυνητες..Η αξιοπρεπεια σου καρδια μου δεν πρεπει να εκμηδενιζεται απο ενα συναισθημα,οσο δυνατη και να ειναι η ψευδαισθηση σου οτι το πιο σημαντικο στον κοσμο ειναι ο ερωτας και η πιο εντονη βιωση του.Οταν κατι καταλαβεις οτι σαπιζει το πετας πριν ξεγελαστεις καποια μερα και απο την πεινα σου το φας.Η πεινα σου να σε θεωρουνε σημαντικη,να νιωθεις οτι εισαι καλη εστω και στο να μονοπωλεις τη ζωη καποιου μπορει να σκοτωσει αυτη την περηφανη κυρια μεσα σου.Οταν μενεις μαζι του γιατι σε απειλει οτι θα αυτοκτονησει να εισαι σιγουρη αγαπη μου:αυτος ο ανθρωπος δεν αγαπα τιποτα περισσοτερο απο τον εαυτο του.Με αυτον τα βρισκει γιατι αυτος ειναι τελειος.Ολα πρεπει να μπαινουν στην υπηρεσια του υπερτραφους εγω του και εσυ που υποτιθεται οτι σε αγαπα γινεσαι η κουβερναντα του και νιωθεις πως ειναι και ο,τι καλυτερο σου ετυχε στη ζωη σου.Να εισαι δεσμια μιας ακαταληπτης νοσηροτητας και να μην το ξερεις.Ολα στο βωμο του ερωτα...Με τρελαινει η ασταθεια και η ασσυδοσια του ερωτα αυτου.Με τρελαινει που ολα δικαιολογουνται το βραδυ με την επαφη και το πρωι ολα ειναι στεγνα.Η λογικη λειτουργει στον ερωτα,εγω ετσι εχω μαθει.Λειτουργει δεν εννοω κυριαρχει,αλλα υπαρχει στα πλαισια της προστασιας απο την αυτοκαταστροφης.Αυτοκαταστρεφεσαι αγαπη μου,βυθιζεσαι ολο και πιο πολυ στην πλοκη ενος επεισοδιου της 10ης εντολης και το βραδυ δεν το καταλαβαινεις.Σε παω το πρωι,δε σε θελω κοντα μου το βραδυ,εισαι τοξικη.το βραδυ εισαι σκλαβα.Το πρωι εισαι το γελιο μου και ο,τι χρειαζομαι για να συνεχισω.Εισαι η ηλιαχτιδα που χαθηκε στην τοξικη ατμοσφαιρα ενος Ευαγγελισμου.Μισω την ατμοσφαιρα σου και εσενα τα βραδια.Καληνυχτες δε θελω να σου λεω αλλα καλημερες πια δε θα μπορω,θα ναι ψεματα σε αυτη την ατμοσφαιρα.Βγες απο τη γη αγαπη μου....